Πράξη πέμπτη από τρώδεκα
Αίσωπας, Μινχάουζεν, Νίκος Μπάρμαν... γατάκια μπροστά στον Σαχλαμά!
Το δίπτυχο της μυθοπλασίας, γι’ αυτούς που βίωσαν και μελέτησαν μυθομανείς, έχει στα αριστερά το «πως τα λες» και στα δεξιά το «πόσα λες». Αφού εμπεδώσεις και τα δύο, θα σου είναι ιδιαίτερα εύκολο να αναγνωρίζεις πότε κάποιος είναι λετζίτ και πότε σου ισιώνει τα παΐδια. Ξεκινάμε με το πρώτο. Τόσο η ακρίβεια όσο και η ΑΝΑκρίβεια αποτελούν θεμελιώδεις πρακτικές στην ψευδολογία. Αν π.χ. σε ρωτήσει κάποιος πότε έφαγες τελευταία φορά σολομό, το πιθανότερο είναι να απαντήσεις κάτι σαν «προχθές» ή «πάνε εβδομάδες» ή «δε θυμάμαι». Κάποιος άλλος όμως, θα απαντήσει «πριν επτά ή εννιά μέρες»! Αυτό είναι συνδυασμός ακρίβειας-ανακρίβειας και χρησιμοποιείται ως μέτρο προσθήκης εγκυρότητας σε μία ψευδή του δήλωση. Πρόκειται για «αόριστη συγκεκριμενοποίηση» και τώρα που σας το ανέφερα ετοιμαστείτε να το παρατηρείτε ΣΥΝΕΧΩΣ! Τον ρωτάτε αν είδε την τάδε μπάντα live. Παρατηρήσατε πως η απάντηση είναι ΠΑΝΤΑ «τόσες ή τόσες φορές»; Σκέψου τώρα, να ρωτήσεις εμένα πόσες φορές είδα live π.χ. τους ‘tallica. Δύο. Μία στη Μαλακάσα το 2010 και μία στο Άμστερνταμ το 2017. Τέλος. Αυτό, το τους είδα «δύο ή τρείς φορές» ρε πούστη... έλεος! Προσέξατε πως στα μαγαζιά που πάει έχει «τουλάχιστον τριάντα Παοκτσήδες»; Στον δρόμο πως τον σταματάνε «περίπου είκοσι άτομα»; Σε τουαλέτα μαγαζιού πως αν γάμησε θα ήταν «ίσως μία ή δύο φορές»; Στη Λήμνο πως το σκηνικό έγινε «πρωί-μεσημέρι» και μετά γύρισε σε «μεσημερό-απόγευμα» αλλά ποτέ σε πρωί, μεσημέρι ή απόγευμα;! Με την Κρίστα το σκηνικό έγινε «ή Παρασκευή ή Σάββατο βράδυ» και έπρεπε να αναβάλει το γκομενικό που είχε «σε σαράντα λεπτά με μία ώρα»! Τα γράφω και γελάω ρε φίλε! Τη Ρουμάνα βίζιτα την έφερε «βράδυ Χριστούγεννα ή Πρωτοχρονιά»! Την Αφρικανή πόρνη την επισκέφθηκε «ή Αθήνα ή Σαλονίκη». Καλά ως εδώ; Προχωράμε τώρα στο δεύτερο. Στις αχρείαστες λεπτομέρειες. Μάλλον θα θυμάστε πως κατά τη διάρκεια του ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟΥ προλόγου στον μύθο της Λήμνου, ανέφερε πως όταν γνώρισε τις δύο κυρίες έτρωγε παγωτάκι. Αν θυμάστε επίσης, η μία κυρία ήταν «σαφώς πιο νέα». Τέτοια μικρά και ασήμαντα πετάει σε όλες του τις ιστορίες. Στον μύθο του MS Europa, πριν κατέβει στο κέντρο, όπου γνώρισε την «Αμερικανό-Ισραηλινή», είχε περάσει απ’ το σπίτι για να φάει λίγο «αμυγδαλόγαλα με κορνφλέικς»! Και ερωτώ: Είναι αυτά απαραίτητα στοιχεία; Ή μήπως και αυτό συγκροτεί, στο μυαλό ενός μυθομανή, στον μηχανισμό διαμόρφωσης ενός αληθοφανή μύθου; Και να ‘στε σίγουροι, πλέον στην ηλικία του είναι ΑΔΥΝΑΤΟΝ να το ξεπεράσει. Προσοχή: Με συναρπάζει, όπως και στους άλλους μυθομανείς που γνώρισα, η ταχύτητά του να δημιουργεί σε πραγματικό χρόνο ψέματα. Σας καλώ να δείτε την εκπομπή 21/6/23, όπου κάνει αυθόρμητη φάρσα στον Παπ, με αυτοσχέδια ιστορία. Αν και οι τακτικές του ΠΟΣΩΣ διαφέρουν απ’ τις υπόλοιπές του μυθοπλασίες, είναι η μόνη ουσιαστικά περίπτωση που μπορεί να θεωρηθεί ως workshop, ως ρεσιτάλ, στο masterclass επίπεδο που βρίσκεται στο ψέμα! Πρόκειται για αποτέλεσμα έμφυτου ταλέντου και τετραπέρατης ευστροφίας, εφηβικής όμως, γιατί δυστυχώς εκεί περιορίστηκε η ανέλιξή του. Και πλέον σαν ένα ανέμπειρο λυκειόπαιδο, προσπαθεί να πείσει τους γύρω του πως έκανε αυτό και εκείνο. Οι γύρω του όμως μεγάλωσαν. Ενηλικιώθηκαν. Ωρίμασαν. Εξελίχθηκαν...
Comments
Post a Comment